Irakurleari
2006/09/17Agian, liburua irakurri ondoren (edo irakurtzen ari zaren bitartean), komentarioren bat bururatuko zaizu gurekin partekatzeko.
Hauxe duzu tokia, mezu honi erantzunez egin dezakezu.
Mila esker!
Ardortxiren lagunak
Agur, Mentxaka!
Ardotxiren lagunen bloga
Mentxakaren aitorpena
Iruzkinak
agurtzane(e)k 10. Urteurrenean bidalketan ataramiñe(e)k 10. Urteurrenean bidalketan Joxerra Bustillo(e)k Irakurleari bidalketan Hasier Etxeberria(e)k Irakurleari bidalketan
Agur, Mentxaka! 
Izugarri hunkiturik nago liburua irakurrita. Zori ederra eta handia duzue Ardotxiren lagun eta etxekoek hura ezagutu izanarekin. Inbidia apur bat ere ematen didazue, sekulako gizona izan behar baitzuen liburukoak egiteko. Besarkada bat, batez ere haren ama, emazte eta alabei, eta eskerrik asko liburua egiteko nekean lagundu duzuenoi, Rafari, bereziki.
Hasier Etxeberria
(Liburuari buruzko iritzi zabalagoa idatzi dut hemen: alua.mundua.com)
Mentxaka ez nuen inoiz ezagutu, Ardotxi ezagutu nuen. Badakigu biak zirela pertsona bera: Jose Ramon Goikoetxea Sorondo, andoaindarra. Joserra ni baino hamar urte aurrerago sortu zen Adarraren magalean. Nik, gazteagoa eta bizkaitarra izanda, Mentxakaren garaia ezagutzeko aukera galdu nuen, zoritxarrez. Aldiz, Ardotxiren garaia, tarte bat behintzat, ezagutu nuen, bai “Egin”en, bai sindikatuan.
Beraz, Joserra militantea ez nuen ezagutu, Joserra kazetaria, ordea, bai, eta oso ondo. Ardotxi potoloa zen, beltzez jantzi ohi zen eta… marxista edo troskoa zen, berdin zait. Batez ere, oso tipo atsegina zen Ardotxi, nahiz eta pixka bat burugogorra izan.
Baina ez da hori gaurko kontua. “Mentxakaren aitorpena”k hizpide ematen dit hausnarketa pare bat egiteko. Alde batetik, Joserraren apustua iraultza izan zen, hori ziur. Garai hartan, frankismoaren azpian hartu zuen bidea, bide zuzena izan zen: borroka armatua. Eta inoiz ez zitzaion damutu. Beste gauza bat da aspaldi samarretik epilogo batzuei buruz pentsatzen zuena, noski. Ondo zekien, beste aro batean egonda, borrokak politikoa izan behar zuela, edo bestela dena pikutara joango zela
Beste aldetik, adiskide zen Ardotxi. Bere ingurukoekin, bere lankideekin, edozein lekutan. Oso lagun leiala ere bai. Eleberrian agertzen da alde hori, eta merezi du azpimarratzea. Borrokan edo kazetaritzan beti zegoen zutik, ezkutatu barik. Jarraitzeko eredu ona, benetan.
Adituak soberan ditugu kritika profesionala egiteko. Horrexegatik hitz hauek beste asmo batekin doazkizue: Ardotxiren izaera eta jarduera nabarmentzeko asmoarekin. Iaz joan zen, ohar zaitezte, baina eleberri honetan itzuli da bizi-bizia. Horrelakoa izan zen Ardotxi eta horrela gogoratuko dugu beti.
Joxerra Bustillo