Itxaropenaz mintza dezagun,
denok baitugu merezi!
Gure lagunak “adio” esanda
Borrokalari ta LAB-kideak
gintuen guztiok hezi!
Berak zigun erakutsi!
Gure ekina da eutsi (berriz)!
Askatasuna lortua badu
helmugarako hain gutxi!
Euskal Herria libro izango da
zin dagizugu Ardotxi (berriz)!
Jokin Sorozabal
[Argazkiaren iturriak : Argazki Press, Andoaingo Omenaldia]
Por conocerte, por tus interminables charlas donde todo estaba en cuestión, tus aportaciones, opiniones críticas. Militante fino, trabajador incansable, amigo. Será imposible olvidar tus con- versaciones en el bar, en la gela, cualquier sitio era bueno para opinar sobre lo que pasa en este país y su futuro, o tus fotos y tantas luchas obreras que nos has contado en tu nuestro “Iraultzen”. En estos tristes momentos alzamos una copa de buen vino en tu recuerdo.
Joxean Urkiola, Donostian
Gara, 2005-03-30
En la agenda de políticos y responsables institucionales hay un apartado de «asuntos pendientes», que en el caso vasco sigue ahí, enfrente de las narices de Ibarretxe, Sanz, Zapatero, Chirac… sin que parezca existir inquietud alguna por solucionarlo. Parece que la misma existencia de ese apartado les otorga un plus de glamour político, ya que la opinión pública está siempre a la expectativa por ver si algún día consiguen resolver alguno, como el de normalizar la vida política de Euskal Herria, por ejemplo. En la agenda personal de Joserra Goikoetxea, como en la de todos y cada uno de los que venimos a este mundo, también han quedado asuntos pendientes en la hora de su despedida.
Esa novela que reescribía en euskara, ese artículo sobre la situación política, esa comida para hablar de Gaindegia, esa subida al Adarra Lamentablemente todos ellos quedarán pendientes, pero en el caso de la agenda de Ardotxi eso es una anécdota. Su agenda estaba tan repleta de asuntos resueltos, su vida ha estado tan ligada a la de este pueblo, a Agurtzane, Garazi y Maddi, que poco importa que dejase sin rematar algunas cosillas.
Su espíritu crítico, su troskismo euskaldun, eran sello inconfundible de su personalidad. Siempre atento a lo que ocurría en su país, se nos ha ido sin ver concretado su sueño de una Euskal Herria soberana, una izquierda abertzale fuerte, unida y plural, una clase trabajadora dispuesta a avanzar con decisión. Hasta en su última hora ha sido fiel a su manera de ser. Siempre en la calle, en las luchas obreras y políticas, pulsando lo que sentían los corazones cerca de las barricadas, intentando explicar qué sucedía, hacia dónde se dirigían los acontecimientos, combinando la práctica con la teoría, como marxista que era.
Para nuestra desgracia, gentes como Ardotxi ya no están de moda en nuestro país. Ahora lo que prima es el político profesional, el periodista obediente, el funcionario dócil. El no fue nada de eso. Con sus equivocaciones, con sus berrinches, con sus afiladas críticas, Joserra alumbró el camino a quien quiso escucharlo, nunca se dejó llevar por las posturas cómodas y se mantuvo fiel a dos ideas básicas: Euskal Herria y el socialismo.
Cuesta mucho subir a la cima con dignidad, sin rodeos, mirando de frente. El lo ha conseguido; los demás seguiremos intentando completar el recorrido sin dejar demasiados asuntos pendientes. Nos vemos en Eteneta.
Joserra Bustillo
Gara, 2005-03-30
Gaur goizean erraustu dute Ardotxiren gorpua Polloen. Jende andana bildu da, tardean sindikatuetako buruzagiak. Ikurriñek osatutako bidea egin diote zerraldoari, bertsoak ere abestu dizkiote eta aurresku bat dantzatu eta bere omenezko testu bat irakurri ostean “Eusko Gudariak” abestuz egin diote azken agurra.
LAB eta ELA sindikatuetako hainbat kide, besteak beste, egon da bertan. Datorren ostiralean omenaldia eginen zaio Andoiango Goiko Plazan.
Gara, 2005-03-30 Ardotxi militante konprometitua izan da oso gaztetatik; ETA, LKI, LAB, Batasuna… horietan guztietan eman du bere lan militantea, eta milaka euskal herritarrei gertatu bezala, berak ere kartzela eta erbestea ezagutu behar izan ditu.
Egin egunkarian urte askoan, eta Iraultzen aldizkarian azken hamarkadan egindako lanaren ondorioz, Euskal Herriko langile borrokaren historia idatzian ekarpen handia egin du.
Betiere ekonomia arloa, oro har, eta langileen egoera izan dira bere lanaren ardatza. Lanbidea eta militantzia uztartuz emandako azken urratsa izan zen Gaindegiko (Euskal Herriko Ekonomia eta Gizarte Garapenerako Behatokia) talde sustatzaileko partaide izatea.
Berarekin lana edo militantzia elkarbanatu dutenek, lagunaren eta militantearen hutsunea ez ezik, Ardotxik arazoak aztertzeko eta eztabaidarako izan duen grinarena ere nabarituko dute. Eta Euskal Herriko langile mugimenduak aurkitzen hain zaila den kronikagile konprometitua galdu du.
Gara, 2005-03-30
Arratsaldeko zortziak. Etxean sartu eta telefonoko erantzungailuan dei bat. Ahots urduritu batek zera dio: «Kaixo. LAB sindikatuko Ardotxiren lagun bat naiz. Dei iezadazu zenbaki honetara… mesedez». Ez dakit zergatik, baina, deiak aztoratu nau. «Ardotxi hil da!», entzun dut telefonoz beste aldetik. Ondoren xehetasunak. Nola hil den, nire zenbakia Ardotxiren agendan zegoela, eta abar eta abar.
Oroimenak pilatzen zaizkit. 1970… Erakundearen VI. Biltzarra. Ni «barrutik nentorren» (alegia Hegoaldetik) eta barrura itzuliko nintzen berriro. Bera errefuxiatu zegoen eta Etxabetarren taldetik (geroago V.koak bihurtuko zirenak) zetorren gurera. Ordurako marxistatzat zuen bere burua eta garbi zuen zeinekin jarraitu nahi zuen. Burgosko epaiketari aurre egiteko, buruzagitzak «beste aldean» (alegia Iparraldean) prestatu zuen bilera.
Muga zeharkatzeko katalan abertzale baten laguntza eskatu genuen eta haiek mugalari bat jarri ziguten. Mugalariak galdu egin zuen bidea. Eta VI-ko barne zuzendaritza osoa berarekin nora ezean Pirinioen erdian. Lortu dugu errepide batera jaistea eta modu itxurosoenean dauden lagun bi atera dira bidera autostopa egitera. Ardotxi eta biok jarri gara zelatan haiek laguntza izan beharrez gero jauzi egiteko. Horrela gogoratzen dut Borrokaren Gorria-n:
«Denbora puska egin dugu eta ez da animarik ikusten. Gau beltzaren hotza hezur muinetaraino sartu zaigu. Halako batean, urrutian auto baten argiak, dir-dir, ikusi ditugu. Errepidean daudenek eta guk keinuak gurutzatu ditugu, bakoitzak dagokionari eutsi diezaion.Lagunak kieto parau daude, autoestoparen imintzioa eginez autoa hurbiltzen zaienerako. Ardotxi eta biok pipak eskuan gertu.Ardotxi izan da konturatu dena lehena.
Txapelokerrak dituk xuxurlatu dit belarrira.
Redios, egia duk erantzun diot.Besteei ohartarazteko betarik ez dugunez, behatza pistolaren katuari helduta, adi-adi begiratzen diegu.Gure lagunak, berriz, segurtasun osoz itxura egiten jarraitzen dute…».
Zorionez ez zen ezer gertatu. Miresten nuen Ardotxi. Ekintzaile bikaina zen. Izugarrizko dohainak zituen arrisku egoeran patxadaz jarduteko. Askoz urduriago jartzen zen politika kontuekin ekintzekin baino.1971ko martxoan harrapatu zuen Poliziak Bilbon. Polizia-etxean gorriak eta bost igaro zituen.
Den-dena ederki kontatua utzi zuen Confesiones de Mentxaka oraindik argitaratu gabeko liburuan (Mentxaka bere bigarren goitizena zen garai haietan). Mereziko luke norbaitek argitaratzea.Harez geroztik ur asko igaro da. Eta urteekin ajeak. Fisiokoak eta bestelakoak. Alabaina, eutsi egin zion militantziari. Eta nik miresten jarraitzen nuen.
Gainera, bide desberdinak hautatu genituen arren, eutsi egin genion adiskidetasunari ez ezik zenbait gai komunen hausnartzeko ohiturari. Erakunde desberdinetan kokatuak egon arren, eta diferentziak diferentzia, oso antzeko iritziak genituen geure herriarekiko eta bere arazo nagusiekiko.Orain ezingo diot gehiago galdetu: nola ikusten duk arazoa? Honek irtenbiderik badik? Zuhurra zen beti bere erantzuna.Agur, lagun zaharra. Aurten, Pirinioetako menditzarretara igotzen naizenean hitaz gogoratuko nauk eta galdetuko diat, berriro: nola ikusten duk egoera? Lainoa nagusi, hala hagoen tokitik eguzki izpirik ikusten dituk? Nire dolumin hunkituenak, Agurtzane, Garazi eta Maddirentzat.
Joxe Iriarte, Bikila
Idazlea, Zutik-eko kidea
Berria, 2005-03-30
Tu vida ha sido una lucha constante
por realizar el sueño de una patria
liberada de dioses y patronos,
sin esclavos, sin humillados,sin presos.
No pudiste ver tu sueño realizado,
pero gracias a ti,
y a otros muchos como tú,
tal vez nuestros hijos puedan disfrutar
de una patria de todas y de todos,
euskaldun y solidaria
en la que no haga falta
seguir luchando por la patria,
porque estará inundada de corazones libres,
casi tan libres como el tuyo.
Joserra Bustillo
Europa Press
El histórico abertzale Joserra Goikoetxea Sorondo, Ardotxi, actualmente responsable de la publicación Iraultzen de LAB, falleció ayer a los 56 años en San Sebastián, tras sufrir un ataque al corazón. El secretario general de LAB, Rafa Díez, destacó «la huella» dejada en su labor, caracterizada por la inquietud por la coyuntura política y el orgullo por el sindicato.
Diario Vasco, 2005-03-29
Bere bikotearekin eta alabetako batekin Donostian paseatzen zebilela
bihotzekoak jota, bat-batean, hil zen atzo Jose Ramon Goikoetxea Ardotxi kazetari ezaguna. Andoaindarra, 56 urte zituen Ardotxik eta LAB sindikatuko Iraultzen aldizkariaren zuzendaria zen 1997. urteaz geroztik. Gaindegia sortu eta sendotzeko lanean ere ari zen.
Aurretik Egin-eko ekonomia sailean aritu zen lanean, egunkariaren sorreratik. Ekonomiako gaiez Ardotxik urteetan bildutako artxibo entzutetsua hezetasunak jan zuen itxitako egoitzan.
Sindikalgintzan eta kazetaritzan buru-belarri hasi aurretik LKIko militante izan zen. 1968. urteko abuztuan atxilotu zuten bere jaioterrian, eta eguberrira arteko hilabeteak espetxean egin zituen. Kartzelatik atera, eta Iparraldean errefuxiatu zen. 1971ko martxoan atxilotu zuten Bilbon eta zortzi urteko kartzela zigorrera kondenatu zuen Espainiako TOP delakoak. Soria, Jaen eta Carabanchelgo presondegiak ezagutu eta Franco hil eta hilabetera irten zen, amnistiarekin.
«Lagun mina» galdu duela esan zuen atzo Rafa Diez LABeko idazkari nagusiak. Eztabaida teorikoen zale, Ardotxik «prozesu politikoa eta langile klasearen defentsa zituen erreferentzia; ezpal zaharreko militantea zen», gogoratu zuen Diezek. Bihar erraustuko dute gorpua Polloeko hilerrian, 09:00etan. Ostiralean egingo diote omenaldia Ardotxiri, Andoaingo Goiko Plazan, 19:00etan.
Agurtzane, Garazi eta Maddi gogoan
Ateri jo du gaur tximistak
ez da trumoirik entzun
baina zuhaitza zegoen lekuan
zulo haundi bat utzi digu.
Rafa Egiguren
You are currently browsing the Agur, Mentxaka! blog archives for 2005(e)ko martxoa.
 | agurtzane(e)k 10. Urteurrenean bidalketan |
 | ataramiñe(e)k 10. Urteurrenean bidalketan |
 | Joxerra Bustillo(e)k Irakurleari bidalketan |
 | Hasier Etxeberria(e)k Irakurleari bidalketan |
Agur, Mentxaka! 